Minder uren werken, dacht ik, geeft meer tijd voor mezelf. Maar met drie opgroeiende kinderen, 2 pubers en een tiener, bleef er van die tijd niet veel over.
Niet dat ik klaag. In tegendeel. Ik was er meer voor hen, kon beter helpen bij het schoolwerk, maakte een vieruurtje klaar tegen dat ze thuis kwamen...quality time zoals ze zeggen. (ook al vind ik dit een belachelijk woord)
Maar door meer tijd te hebben kan je ook meer denken, piekeren. De dingen die ik de laatste jaren had meegemaakt, en dacht dat ik ze een plaats had gegeven, vielen terug in mijn gedachten. Mijn fantasie verdween, het geluk smolt weg, en de zorgen stapelden zich op. Tot ik er zelfs fysieke klachten aan overhield.
Dat half uurtje moest ontspanning zijn, fun, en geen geforceerde "therapie". Dus hop met de gaat en ga eens terug plezier maken.
De ochtend dat ik zelf de jongste naar school kan brengen, drink ik thee met andere mama's.
Om de veertien dagen, dan zijn we allebei vrij, een flow-momentje (vernoemd naar het tijdschrift) met mijn buurvrouw. Een bad nemen midden in de dag, koffie met chocomelk drinken en ondertussen NIETS doen...
Knutselen, teken, bakken, filmpje, boek, kachel aansteken, kamers herinrichten, genoeg dingen die ik graag doe en wil doen en vooral DOE.
