zondag 17 februari 2013

BEHANG !

Gepost door Unknown op 06:40 0 reacties

Behangpassionistas(zoals ik)moeten absoluut eens een bezoekje brengen aan behangwinkel Priem in Gent.
de tijd is hier blijven stilstaan.
De gezusters Priem,en één broer maar die heeft duidelijk niet veel te zeggen, zijn echte Gentse madammen.
 De sfeer in de volgepropte winkel ademt nostalgie uit.
Je kan er nog rollen vinden uit de jaren '60 en '70, 
de lelijke jaren '80 en al wat daarna komt.
Ze verkopen het liefst de nieuwste collecties,
 met "schuune veugels", of lichtgevende "vleinderkes"...
maar iedereen komt naar hier voor hun golden oldies.
Als je zegt dat het voor te knutselen is,begrijpen ze het...soms.
Hun smakelijke Gentse taal en de grauwe overschorten 
kleuren de dames nog meer.
Je moet wel weten hoe je met hen én hun papier omgaat: 
nergens aankomen, 
aanvoelen of ze wel of geen tijd hebben, 
nooit zeggen dat je iets niet mooi vindt, 
en soms wel eens een minder mooi rolletje papier aanschaffen 
omdat je er niet onderuit kunt. 
maar vooral steeds hun eigen behanglijm kopen!
En dan ga je betalen, cash, Bancontact bestaat er nog niet,
het bonnetje is handgeschreven.
Met nog wat behangadvies en een tot ziens 
stap je terug de 21e eeuw in.













vrijdag 15 februari 2013

IT MUST BE LOVE...

Gepost door Unknown op 14:51 0 reacties




Valentijn, niets voor mij.
De ene dochter heeft een date met haar vriendje,
de ander met een hele hoop vriendinnen.
Maar een romantische 9 jarige zit treurig in de zetel ...
ze had er meer van verwacht.
Zelf knutselt ze kaartjes
die wij dan aan onze geliefden mogen geven,
maar waarom doet mama niets speciaal?
Hoe leg je commerciele poespas aan zo'n dolenthousiast kind uit?
"Je moet niets kopen mama, je moet iets maken!
Dat doe ik toch ook!"
Tja, hier kan ik niet meer tegenop.
We gaan met ons tweetjes voor de full-love-treatment!
Het romantisch diner:
Pizzadeeg lovestyle

home made toast en dip pies

extra&extra chocolade nutellacakjes


LOVE LOVE LOVE
Nog nooit had ik servetjes in hartjes geplooid.
rozerode tafelversiering,
kaarsjes, Jazzy sound, cava en limonade...check.
En dan wachten op mijn geliefde.

Valentijn, niets voor hem.
Zelfs veel later thuis dan anders.
Dus stoppen moeder en dochter  met wachten 
toasten op de liefde
klinken, drinken,
beleggen onze pizzatjes
dineren we in stijl
supergezellig.
BEST VALENTIJN EVER!!!

zondag 10 februari 2013

OCHTEND

Gepost door Unknown op 09:22 0 reacties


Weekend, een moment om eens lekker uit te slapen. 
Maar wat als dat niet lukt?
Zaterdag, te vroeg wakker. Door de krakende kou naar de bakker. 
Ook de buurvrouw is met haar kleine kinderen al vroeg op. 
Dus, de jongste dochter in pyjama meegenomen en heerlijk gaan koffiekletsen terwijl mijn gezin nog slaapt.
Zondag, weer vroeg wakker. Niet blijven woelen in bed, maar hop er uit!
een lekkere Wiener-melange gemaakt (koffie met chocola en warme melk) en in het licht van een felle winterzon gelezen in oeroude huishoud-en kookboekjes.
Boekje 1: "Het handboek van de verstandige huisvrouw" uit 1950. 
Zou er ook eentje zijn voor de onverstandige huisvrouw? 
Het merk Liebig gaf dit boekje uit om de huisvrouw met hun producten te leren koken.
" Neem grote oesters. verwijder de schelpen. Laat ze wit trekken in water waaraan een koffielepel Liebig vleesextract is toegevoegd" 
Ik moet dit recept niet verder lezen op de ochtendmaag…
Boekje 2: "Handboek voor huishoudkunst: Om zich te behelpen in alle omstandigheden" uit 1942.
Met hoofdstukken als "Kleine en groote besparingen en de manier om van alles gebruik te maken" en " Uw toiletartikelen moeten langer mee". 
De weinige illustraties, de praktische tips zoals hoe zelf een koelkast maken en kleren uit papier winden er geen doekjes om: het was oorlog.
Boekjes die volgen zijn minder historisch. "Hollandse kaasgerechten", "Naar hoger melkgebruik" uit 1959. 
Maar de onsmakelijke foto's en de vrolijke illustraties uit "par ici la bonne cuisine" zal ik op een ander moment moeten bestuderen.
Ik hoor gestommel…ze zijn wakker.


 

Go with the flow Copyright © 2012 Design by Antonia Sundrani Vinte e poucos